Československá literární komunita
Tak jako generace autorů před vámi, publikujte svoji psanou tvorbu. Podělte se o svoje názory a sbírejte zpětnou vazbu na svoje díla. Inspirujte se a učte od nejlepších.
Přidejte seCykl o kwiatach ludzkich
25. 09. 2004
2
0
1216
Autor
Ingmara
człowiek który niesie w siebie kwiaty
nieszczęśliwe niezapominajki
duże, kołysające się łubiny
jedną lilię z opadłym liściem
małą różeczkę
i jasne mietlicy polne
mietlicy gładzę ręką
róża nie należy do mnie
łubiny nadal się kolysają
i drzwi niezapominajek
są przeroczyste
To ciekawe zbudowanie wierszy - nawet troche niebiezpieczne, moim zdaniem :o) Narysowac obraz i potem ten sam obraz wyjasnic :o)
Nie moge zdecydowac, jakie to robi wrazenie :o) Ale zwalczylas ta forme, naprawde.
Pytalas, czy sa Twoje wiersze otwarte do czytelnika: no oczywiscie, ze sa. Nigdy nie istnieje ogolny czytelnik, ktoryby potrafil zrozumiec wszystkie aluzje i bogatstwo tego swiata za slowami.
Mysle, ze mozna sie nauczyc kogos czytac...najpierw jakby nic nie rozumiemy, ale powoli zorientujemy sie w jego symbolach i pracy ze slowem i potem sie wiersze otwieraja...
Tak ja sie teraz ucze :o) Badam, jak wlasnie piszesz :o)
PS: Proponuje dawac jakies nazwy tym wierszam - masz potem szanse na wiecej czytelnikow...moga sie zainspirowac tytulem...
Ucze sie czytac Cie. Najpierw bedzie mi trudno, dotykac tajemnicy slow...potem...coraz glebiej...
Dziekuje za ta mozliwosc czytac Cie. Pewnie wroce. Poetko.*