Trocha latiny.....

PYRAMUS ET THISBE

Pyramus et Thisbe, iuvenum pulcherrimus alter,
altera, quas oriens habuit, praelata puellis,
contiguas tenuere domos, ubi dicitur altam
coctilibus muris cinxisse Semiramis urbem.
Noticiam primosque gradus vicinia fecit.
Tempore crevit amor, taedae quoque iure coissent,
sed vetuere patres, quod non potuere vetare,
ex aequo captis ardebant mentibus ambo.
Conscius omnis abest, nutu signisque loquuntur,
quoque magis tegitur, tectus magis aestuat ignis.
Postera nocturnos Aurora removerat ignes
solque pruinosas radiis siccaverat herbas,
ad solitum coiere locum. Tum murmure parvo
multa prius questi, statuunt, ut nocte silenti
fallere custodes foribusque excedere temptent,
cumque domo exierint, urbis quoque tecta relinquant,
neve sit errandum lato spatiantibus arvo,
conveniant ad busta Nini lateantque sub umbra
arboris. Arbor ibi niveis uberrima pomis,
ardua morus erat, gelido contermina fonti.
Pacta placent, et lux, tarde discedere visa,
praecipitatur aquis, et aquis nox exit ab isdem.
Serius egressus vestigia vidit in alto
pulvere certa ferae totoque expalluit ore
Pyramus, ut vero vestem quoque sanguine tinctam
repperit. Una duos, inquit, nox perdet amantes.
E quibus illa fuit longa dignissima vita,
nostra nocens anima est, ego te, miseranda, peremi,
in loca plena metus qui iussi nocte venires,
nec prior huc veni. Nostrum divellite corpus
et scelerata fero consumite viscera morsu,
o quicumque sub hac habitatis rupe, leones.
Sed timidi est optare necem.
Sed postquam remorata suos cognovit amores,
percutit andignos claro plangore lacertos
et laniata comas amplexaque corpus amatum
vulnera supplevit lacrimis fletumque cruori
miscuit et gelidis in vultibus oscula figens
Pyrame, clamavit, quis te mihi casus ademit.
Pyrame, responde. Tua te, carissime, Thisbe
nominat, exaudi vultusque attolle iacentes.
Ad nomen Thisbes oculos a morte gravatos
Pyramus erexit visaque recondidit illa.